Zostało pół dnia do nocy, która wiedziała, że jest umówiona na spotkanie i była punktualna. Poczuli oboje, że to już właściwy czas. Przyniosła w szklance wodę i zebrała siedem garści ziemi. On rozpalił ognisko i powiedział: „Jestem gotowy”. Postawili nagie stopy na ciepłej trawie, poczuli jej przyjemną wilgoć i oddali swój ciężar ziemi… Później on nalał wody do miski, w której była ziemia.
Sprawnymi i miękkimi ruchami zagnietli zaczyn. On spojrzał na nią, wziął niekształtną bryłkę w dłonie i powiedział: „Chciałbym, aby był do mnie podobny”. Ona spojrzała mu w oczy i uśmiechając się skinęła głową: „Dobrze, niech tak się stanie”.
Duch zabrał ich dzieło do ognia, Materia patrzyła za nim w płomienie. Podziwiali, jak zmienia się pod wpływem czasu, jak utwardza się i zastyga. Zanim ognisko dopaliło się, zasnęli. Obudziło ich jasne słońce, pośród popiołu stał człoWiek.
Dla Ani 🍀
♥️
OdpowiedzUsuń