Kobietę przywitał listopad, zalał litrami wilgoci, zajął buty, płaszcze, czapki i twarze. I wtedy jesień objęła chodniki środy, trawniki czwartku i ulice piątku. Zmiękły wspomnienia z lata. Była już jesień. Zamokły końce minionej soboty i niedzieli, odłożone przypadkiem na japoński stolik w kuchni, na mokry blat. Wilgotne wspomnienia niezdolne już do przyjęcia liter i wchłonięcia tuszu.
Z kolorów jesieni, z czerwieni, z żółci i z zieleni, patrzyły na nią pomidory, papryki i gruszki.
Oglądały ją z usadowienia na parapecie, ze swojej dojrzałości, z dochodzenia do ostatnich swoich dni. Były Dziennikiem pamięci zawieszonym w czasie.
Nieobecność wypełniała ramy obrazu. Rysowała się świecącymi w nocy lampami z misiów żelków. Białymi chryzantemami z klatki schodowej oraz stadem czarnych, tekturowych, nietoperzy przyklejonych do ściany przy wejściu do mieszkania.
Komentarze
Prześlij komentarz