Przejdź do głównej zawartości

PersePHONE



- Proszę cię, nie zasypiaj.
- Dlaczego?
- Bo nie usłyszę telefonu.
- Jak to nie usłyszysz?
- Przecież jest włączony.
- No tak, ale, jak śpisz, to nie słyszę…
- Przestań, tyle razy ci tłumaczyłem, że nie jestem twoim przekaźnikiem, przewodnikiem, twoim tele, nocnym stróżem na zawołanie.
- Wiem, ale noc jest jak Hades. Przeraża mnie, wiesz?
- Wiem. Śpij.

- Śpisz?
- Tak. Śpię.
- Słyszysz dźwięki łąki, ptaków i owadów? Szelest nieba, co się prostuje na widnokręgu jak kręgosłup ludzki po ciężkim dniu pracy? Słyszysz?
- Nie. Śpię. Mój świat milczy.

I wstała, i ubrała bose stopy w kurz z podłogi. W okruszki, pozostałości zjedzonego popołudniem ciastka. Usiadła na oknie i odebrała telefon od gwiazd. PersePHONA słucham…

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

W okolicach serca

Obudziły go w nocy trzy żebra po lewej stronie. Ból pomiędzy drugą, a trzecią w nocy. Zasnąć nie mógł, nabawiając się nerwicy zaczerpniętej z rozdrganego serca, nie miał już na sen więcej czasu, puchł. Rano przyszła odpowiedź z świeżościom spojrzenia. Ból zniknął, zastąpił go widziany w parku bez.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Interrupting habits

  Kawa bez mleka, koniec świata, mleka mają swój koniec, nawet te z Biedronki.  Śnieg, światło, śnieg, drobne podszczypywanie po twarzy.  Pochrupywanie, podrygiwanie, podnoszenie, pod nogami w kolorze obciążonej bieli obłażącej z czarnych, spasionych od śnieżny gruzów, butów. Chodniki nadrukowane w koła, w łapy, w UFO miejskiego życia. Pachnie mrozem, na płasko, bez wyczuwalnych warszawskich akcentów.  Szczypulanko, delikatniuchne wycelowane w poliki i w brodę. Soft, pieszczoty pogody. Lico buraczkowe, na okrągło, z oprószaniem szronem, zakonserwowana na sztywno z brodą. W zimowe słońce, rozczula się dusza, wampirzyca, zgłodniała światła słonecznego, żre oczami, prawie dławi  się   na przaśny widok stawu. Drzewa ubrane w skafandry śniegu, zmarzliny stycznia. Przy drzewach, zanurzeni w śniegu jak w maśle, schowani w schronach z ubrań, ćwiczący ludzie. Zasunięci pod nos w kurtki, omotani rękawiczkami, zabunkrowani w podwójne pary spodni. Zakurtkowani. Podbici...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Dialog z dotykiem

Ty mnie całujesz słowami. Kaszmirem z ciepłego reagowania. A ja na ustach czuję ich wyjątkowo ważny i ufny smak.  Te czerwone słowa na S jak Serce i Stach, są jak brudzące jagody, zaś zdania krótkie, przerywane przecinkami, są jak zatrzymany na chwilę oddech i mają fioletowy kolor i lekko słodki smak.  Zdania długie, pełne, gibkie, są jak zielony groszek i ziarenka pieprzu. Przerwy pomiędzy linijkami są jak westchnienia i jeszcze jest słowo na dobranoc, jest ono w kolorze indygo i trwa, wybrzmiewając długo, długo poprzez noc.  Kiedy rozczesujesz poranek słowem - dzień dobry, napisanym bulgotem kawy, złotą kredką, kreśląc kontur ust, delektuje się kolorem umbry i smaku gorzkiego dnia, co jednak potem słodkim wydaje się dniem.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej