Miłość w zimie

Kocie śpisz?

Chyba śpisz, bo masz oczy zamknięte i głęboko oddychasz. A twoje futro tak ładnie drży w blasku księżyca…

Królowa wstała, ubrała kimono w ważki, otworzyła okno i wyfrunęła na okoliczne drzewo. Usiadła na najwyższej gałęzi z której było widać oświetlony Pałac Kultury. Wyglądał jak lody w Saint Tropez.

....I Królowa krzyknęła pełną piersią do gwiazd.

Wiesz Kocie, że "Miłość jest jak płatek śniegu, który w zimie wpada przez dach do serca”. Że miłość jest swojska, miłość wiejska jest. Związana z sianem i pierwszym zakochaniem, a może drugim, no może drugim. I miłość jest lekka pośród budzących się do życia drzew. Że miłość jest pośpieszna w pociągu i w przerwie na kawę. Że miłość jest na wiosnę i na lata pełne i na rok przystępny. Że miłość jest tak bardzo słodka, że aż gorzka i oczarowująca.

Że w ogóle jest!

fot. Maya Rostkowska

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

W okolicach serca

Obudziły go w nocy trzy żebra po lewej stronie. Ból pomiędzy drugą, a trzecią w nocy. Zasnąć nie mógł, nabawiając się nerwicy zaczerpniętej z rozdrganego serca, nie miał już na sen więcej czasu, puchł. Rano przyszła odpowiedź z świeżościom spojrzenia. Ból zniknął, zastąpił go widziany w parku bez.

Czytaj więcej

Dialog z dotykiem

Ty mnie całujesz słowami. Kaszmirem z ciepłego reagowania. A ja na ustach czuję ich wyjątkowo ważny i ufny smak. Te czerwone słowa na S jak Serce i Stach, są jak brudzące jagody, zaś zdania krótkie, przerywane przecinkami, są jak zatrzymany na chwilę oddech i mają fioletowy kolor i lekko słodki smak. Zdania długie, pełne, gibkie, są jak zielony groszek i ziarenka pieprzu. Przerwy pomiędzy linijkami są jak westchnienia i jeszcze jest słowo na dobranoc, jest ono w kolorze indygo i trwa, wybrzmiewając długo, długo poprzez noc. Kiedy rozczesujesz poranek słowem - dzień dobry, napisanym bulgotem kawy, złotą kredką, kreśląc kontur ust, delektuje się kolorem umbry i smaku gorzkiego dnia, co jednak potem słodkim wydaje się dniem.

Czytaj więcej

Kaligrafia wspomnień

Nalał do słoika zimnej wody, oblizał pędzel do chińskiej kaligrafii. Rozpuścił, długie, gęste włosy. Tak, jakby włosy pomagały w malowaniu, okazuje się, że pomagają… Ona zaś, na boso weszła do pracowni, zdjęła szlafrok, usiadła na brzegu łóżka. Przyjrzał jej się dokładnie. Idealna skóra, jasna bez cienia opalenizny, nieskazitelna jak świeżo zagruntowane, białą farbą płótno. I zobaczył przed sobą, nagie plecy, ułożone na płasko, brzuchem do łóżka. I poczuł, jak stały się dla niego terytorium literatury. Kreślił delikatnie i wolno pędzlem zanurzonym w czarnym tuszu literę “S”. Smocza “S”, biegła do pośladka przez kręgosłup do przeciwległej łopatki, skręcała za karkiem w dół i kończyła się na ramieniu, bliżej łokcia… On spojrzał na nią, na jej plecy z wykaligrafowanym znakiem, łączącym odległe części pleców w jedno znaczenie. Westchnął, otworzył oczy. Na stole leżał arkusz ryżowego papieru przywiezionego ze sklepiku w Pekinie. Wił się na nim, czarny, świeżo nakreślony w...

Czytaj więcej

Ludzie z tatuażami

Szukaj na tym blogu